Wojna domowa w Rosji | |||
Obrona Carycyna, fragment obrazu Mitrofana Griekowa przedstawiający Klimienta Woroszyłowa, Jefima Szczadienkę i Józefa Stalina w okopach w broniącym się mieście | |||
Czas |
lipiec – wrzesień 1918 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Przyczyna |
walki o kontrolę nad Carycynem | ||
Wynik |
zwycięstwo czerwonych | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Położenie na mapie europejskiej części Rosji | |||
48°42′00,0000″N 44°31′00,1200″E/48,700000 44,516700 |
Bitwa o Carycyn – seria bitew wojny domowej w Rosji o kontrolę nad Carycynem. Miasto, w 1917 ważny ośrodek poparcia dla rewolucji, pozostające w rękach czerwonych, było trzykrotnie oblegane przez antybolszewickich Kozaków dońskich pod dowództwem Piotra Krasnowa: między lipcem a wrześniem 1918, wrześniem i październikiem 1918 oraz styczniem i lutym 1919. Kolejną próbę zdobycia Carycyna podjęła w maju-czerwcu 1919 Armia Ochotnicza, odnosząc sukces. Z kolei między sierpniem 1919 a styczniem 1920 to biali bronili miasta przed bolszewikami. Carycyn został ostatecznie zdobyty przez czerwonych na początku 1920.
Obrona Carycyna, nazywanego czerwonym Verdun[1][2], była jednym z najszerzej opisywanych i upamiętnianych w radzieckiej historiografii, literaturze, sztuce i propagandzie wydarzeń wojny domowej. Zdecydował o tym fakt, iż w obronie miasta między lipcem a listopadem 1918 brał udział Józef Stalin.
© MMXXIII Rich X Search. We shall prevail. All rights reserved. Rich X Search